Het belang van dit gebouw steekt in de ondergrond. Een ondergrondse zaal van 3 m op 4 m uit de 12e eeuw, zoals aangegeven op een keramiek, werd ontdekt in 1988. De wanden van deze zaal zijn bekleed met een pleisterspecie in okerkleur waarop de voegen van metselwerk zijn nagebootst of grafiti zijn aangebracht in de verse specie. Het interieur toont drie kelderramen, een nis en een trap in een van de hoeken. De bodem is roodachtig beton waarin men centraal het gat van een paal opmerkt en kleinere gaten op een rij langs twee van de wanden.
Geklasseerd als monument op 27 juli 1993 (kelder).
