Het gebouw, waarschijnlijk uit de 17e eeuw, vormde oorspronkelijk één geheel maar is nu opgesplitst in twee woningen. Elk van de twee delen is opgetrokken in Maasstijl met een overlopende puntgevel en een zadeldak met dakpannen. Het nr 135, iets groter, bestaat uit twee niveaus van baksteen en kalksteen, gescheiden door een lijst. Een trap ter hoogte van de onderbouw leidt naar de deur - vermoedelijk uit de eerste helft van de 19e eeuw - meer recent dan de vensteropeningen. Het zijn allemaal elementen die ook te zien zijn in het aanpalende huis. Een kleine opening links van de ingang verraadt waarschijnlijk de plaats van de oorspronkelijke toegang. De gelijkvloerse verdieping wordt verlicht door kruisvensters gekoppeld aan kruisvensters met een rechte bovendrempel die steunen op een ontlastingsboog. Twee kruisvensters verlichten de bovenverdieping. De steunen, boven- en onderdrempel, worden verlengd door lijsten in kalksteen. De achtergevel werd ingrijpend verbouwd in een hedendaagse stijl. Een eiken trap met balustrade getuigt van het origineel meubilair.
Geklasseerd als monument op 27 november 1989
