De exploitatie met de naam "cense de Solières" of "ferme du Manoir" wordt voor het eerst vermeld in een juridische akte uit 1362, ten voordele van de dichtbij gelegen abdij van Solière. Het huidige gebouw, een mooi voorbeeld van de Maasstijl in zandsteen, kalksteen en baksteen, dateert niettemin uit een latere periode, namelijk het begin van de 17e eeuw. Twee torens verfraaien de gevel. De ene is rond en bevindt zich op de hoek van de hoofdgevel. De andere is vijfhoekig, bevindt zich in het centrum van de achtergevel en werd waarschijnljk gebouwd tijdens een restauratie rond 1930. Buiten de ronde toren, volledig in bloksteen, bestaat het gebouw van twee en een half verdiepingen uit een hoge onderbouw in bloksteen en verdiepingen in baksteen die van elkaar gescheiden zijn door een of twee kordonbanden met een druiplijst. Het gebouw heeft een zadeldak in leisteen. Het geheel is verankerd in de hoeken en ook rond de vensteropeningen. De achtergevel geeft uit op een binnenplein met daarrond verbouwde bijgebouwen die gebruikt werden voor landbouwdoeleinden. In het interieur ontdekt men nog een schoorsteen uit de 17e eeuw.
Geklasseerd als monument op 21 april 1982
