Dit herenhuis, dat zijn oorsprong vindt in de eerste helft van de 17e eeuw, heeft een voorplein dat het afscheidt van een aanpalende straat. Het bestaat uit drie niveaus van afnemende hoogte, waarvan het laatste een ophoging is uit de overgang van de 18e naar de 19e eeuw. Zoals nog meer voorbeelden in Huy, bestaat het pand uit een onderbouw met grote blokken kalksteen, met daarboven een wit gekalkt metselwerk van baksteen en kalksteen. Dat sluit aan op de hoekstenen en de lijsten die de steunen accentueren, de dwarsbalken en bovendempels van de vensters die hun kruisen hebben verloren en waarvan de steunen verlaagd zijn. Het geheel wordt overkoepeld door een typisch zadeldak in leisteen en verschillende schutpaaltjes omringen het geheel. Het gebouw wordt gedomineerd door een vierkante toren met een slank silhouet, die het pand iets bijzonders geeft. Een bijgebouw uit de 18e eeuw, links van het hoofdvolume, vervolledigt de globale fysionomie van het gebouw.
Geklasseerd als monument op 17 juli1978
