Een portaal met schuine verwijding en pilasters, gebouwd in baksteen en kalksteen, geeft toegang tot een binnenplein afgezet met vleugels. Het indrukwekkende herenhuis stamt uit de tweede helft van de 18e eeuw (1776). Het werd gebouwd met een grondplan in de vorm van een L. Het pand heeft een lage onderbouw in kalksteen. De voorgevel verheft zich daar boven en wisselt baksteen af met kalksteen, die de architecturale elementen benadrukken. Het gaat om omkaderingen met afgesneden hoeken die ritme geven aan de opeenvolging van negen traveeën van de gelijkvloerse verdieping en de zeven traveeën van de bovenverdieping waar twee vensters vervangen zijn door vakken met een kalksteendecor. De deuren en alle vensteropeningen hebben hun neoclassicistisch houtwerk behouden: ramen met stijlen die met stafwerk zijn versierd en bewerkt zijn met eivormige versieringen, cannelures, rozetten enz. Een Mansart-dak dat verlicht is met drie dakvensters, verheft zich boven de voorgevel. Daarmee vergeleken is de achtervleugel beduidend soberder en vertoont niet het kalksteendecors van de voorgevel. Bij het meubilair binnenshuis is een trap bewaard gebleven die de overgang rocaille-neoclassicisme toont, samen met marmeren neoclassicistische open haarden, met daarboven stuc of gesculpteerd hout in rocaille-stijl. Waar de twee vleugels samenkomen, bevindt zich een inspringend hoog massief van baksteen. Deze constructie, zichtbaar op vier niveaus (rue des Coucous), dateert uit de tweede helft van de 17e eeuw en is dus een eeuw ouder dan de twee vleugels die haar gedeeltelijk omgeven.
Geklasseerd als monument op 11 juni 1969
