Dit ensemble uit de 17e en 18e eeuw bestaat uit twee gebouwen waarvan nr. 73 dateert uit 1668. Dat laatste bestaat uit vier niveaus met een afnemende hoogte, gebouwd in kalksteen en baksteen op een onderbouw in grote houwstenen. De eerste twee niveaus werden ingrijpend gewijzigd in de 19e eeuw om plaats te bieden aan grote vensters die nog gedeeltelijk het oude aspect verraden. Dat contrasteert met de twee bovenste verdiepingen die hun oorspronkelijke rechthoekige of vierkente vensteropeningen, verlengd met lijsten in kalksteen, hebben behouden. De achtergevel wordt gedomineerd door een vierkante traptoren in metselwerk en centrale baksteen. Een fries van getande baksteen onderlijnt het paviljoendak. Twee haaks uitspringende vleugels uit de 18e eeuw, in baksteen en kalksteen, palen aan een binnenhof met galerijen die steunen op monolithische Toscaanse zuilen. De twee bovenste niveaus worden verlicht door kruisvensters en hebben daarboven een kapconstructie met kleine vierkante vensters en een zadeldak in leisteen. Een overstromingsniveau uit 1880 is gegraveerd op een van de zuilen.
Geklasseerd als monument (met uitzondering van de straatgevel van nr. 71) en site (tuin) op 30 september 1981
